Leven met hooggevoelige, intense kinderen

Oef, wat is opvoeden dan een pittige klus hè?       

Valt het opvoeden je zwaar? Heel anders dan jij je had voorgesteld toen jij jouw kleine hummeltje net in je armen had? Vraag jij je wel eens af waarom je ooit aan kinderen bent begonnen?
Voel jij je met regelmaat wanhopig? Uitgeput? Weet je soms echt niet meer wat je nu nog zult proberen? Welk -goed bedoeld advies dat je kreeg- je nu maar eens op je kind zult loslaten?
Je bent niet de enige…

Steeds meer ouders hebben hooggevoelige kinderen, met een grote drang naar autonomie. Kinderen die heel intens zijn. Met een grote leefhonger.
In álles intens: intens veel waarnemen, intens veel voelen, intens veel willen en hun struggle om daarmee te leren omgaan, laten ze je op een intense, heftige manier zien.
“Nee, dat wil ik niet”, “Nee, dat eet ik niet”, “Nee, die trui wil ik niet aan”. “Nee, ik ga niet naar school, daar is het stom en saai”. Herkenbaar? Zegt je kind vaak nee? Heel vaak en heel krachtig?

Wat lastig!
Maar ook prachtig!
Want wat is je kind toch krachtig!

Hooggevoelige, intense en autonome kinderen reageren vaak explosief als ze iets moeten

Als ze iets moeten, wat niet bij hen past/ niet goed voelt/niet lekker zit of nog te onveilig voor ze voelt.

Ze vallen uit de toon, ze passen zich niet aan, ze lopen steeds van de gebaande paden af (het liefst ook letterlijk in het park of bos: struinen en je eigen weg zoeken, op ontdekkingsreis gaan. Joepie!).

En dat is voor hun ouders, hun juf of meester, eigenlijk voor iedereen om hen heen niet gemakkelijk. Erg moeilijk zelfs. ‘Lastig gedrag’ wordt niet gewaardeerd.
En ik snap dat. Ik begrijp heel goed dat je eigenlijk zó graag wilt dat je kind zich voegt, aardig is, gehoorzaam is, meebeweegt met de groep. Natúúrlijk wil je dat graag.

Maar…. Deze prachtige, gevoelige out-of-the-box monstertjes laten zich niet in dat hokje stoppen.
En….. tja… eigenlijk is dat natuurlijk prachtig.
Want de wereld snakt naar deze out-of-the-box denkers, snakt naar diversiteit, snakt naar deze fijn besnaarde en rijk bedraade kinderen, met die intense leefhonger.

Samen gaan we kijken naar de hulpvraag achter het gedrag van je kind. We gaan het proberen te verklaren, proberen te begrijpen, maar vóóral ga ik het je laten voelen.
Ik ga je leren voelen wat je kind nodig heeft, om niet overprikkeld, maar ook niet onderprikkeld te raken. We gaan al pratende, soms ook met een oefening, spelen met de dynamiek tussen over- en onderprikkeling. We gaan oefenen met het herkennen daarvan. Zodat jij jouw kind erkenning kunt geven en in verbinding met het kind samen een oplossing kunt bedenken.

                  Herkennen – Erkennen – Verbinding – Harmonie – Zelfvertrouwen – Plezier